เทคนิคการยืดอายุผลผลิตสดหลังการเก็บเกี่ยวสับปะรดด้วยฮอร์โมนพืช

       สารควบคุมการเจริญเติบโตของพืช คือ สารที่พืชสร้างขึ้นมาในปริมาณน้อย และส่งเสริม ชะลอหรือยับยั้งการเจริญเติบโตได้
แบ่งออกได้ 5 กลุ่ม ใหญ่ ๆ คือ

1.ออกซิน (auxins)
2.ไซโตไคนิน (cytokinins)
3.จิบเบอเรลลิน (gibberellins)
4.เอทธิลนี (ethylene) 
5.สารยับยั้งการเจริญเจริญเติบโต (เช่น ABA ฟีนอล (phenol) ฟลาโวนอยด์ (flavonoid)
   และกรดซินนามิค (cinnamic acid) เป็นต้น

      สารควบคุมการเจริญเติบโตกลุ่มที่นิยมใช้ในการยืดอายุการเก็บรักษาหรือรักษาความสดของผลผลิต คือ กลุ่ม ออกซิน ไซโตไคนินและ GA สำหรับในสับปะรดที่มีรายงานการชะลอหรือยืดอายุการเก็บรักษาในสภาพห้องหรือชั้นวางจำหน่าย นิยมใช้ ไซโตไคนิน หรือ GA ที่ความเข้มข้นแตกต่างกันโดยมีวิธี ดังนี้

           - จิบเบอเรลลิน ผสมกับ น้ำสะอาด (100 หรือ 200 ppm หรือ 1-2 ซีซีต่อน้ำ 10 ลิตร)
           - จุ่มผลสับปะรดสด หรือร่วมกับไซโตไคนิน ทำให้น้ำหนักผล ดัชนีการเก็บเกี่ยวของผลเพิ่มขึ้น
              ซึ่งเป็นผลดีต่อคุณภาพของสับปะรด และผลสุกแก่ช้า (+5 วัน) ของสับปะรดชนิด ‘Smooth Cayenne’

      นอกจากนี้ยังสามารถปรับปรุงคุณสมบัติบางอย่างให้ดีขึ้น เช่น ความแน่นของผลไม้ ปริมาณไฟเบอร์ ปริมาณน้ำ และวิตามิน C
สามารถเก็บได้นานที่อุณหภูมิห้อง เฉลี่ย 15-21 วัน และนอกจากนี้การเก็บรักษาร่วมกับอุณหภูมิประมาณ 10 องศาเซลเซียส
จะช่วยยืดอายุการเก็บรักษาได้นานขึ้น

/online/cmo/filemanager/1430/files/PDF.pdf